Η πρόσφατη κακοκαιρία “Daniel” μας διδάσκει ότι η ιστορία (του Ιανού), δυστυχώς αυτή την φορά επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία.
Κι επειδή το έκτακτο και ακραίο τείνει να γίνει συνηθισμένο, θα πρέπει άμεσα να ληφθούν αποφάσεις, για νέα αντιπλημμυρικά/υδραυλικά έργα.
Τα υδραυλικά έργα είναι έργα πολλαπλού σκοπού, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα συνδυαστικές και ευρύτερες/κοινωφελείς χρήσεις:
- Αντιπλημμυρική Προστασία – Προστασία κατάντη περιοχών.
- Ύδρευση και διαχείριση ανομβριών.
- Άρδευση.
- Αντιπυρική Προστασία.
- Δημιουργία Οικοτόπων.
- Ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας (αλιεία, γεωργία, τουρισμός)
- Ανάπτυξη ψυχαγωγικών-περιβαλλοντικών δράσεων (αθλητισμός, αναψυχή).
- Συνεισφορά στην Περιφερειακή Ανάπτυξη και σε Τοπικά Έργα Υποδομής.
Επιπλέον, σε υδραυλικές υποδομές μπορούν άριστα να προσαρμοστούν Υδροηλεκτρικά Έργα, αξιοποιώντας την υφιστάμενη υδραυλική ενέργεια και συνεισφέροντας στην επίτευξη των εθνικών στόχων «πράσινης» ηλεκτροπαραγωγής, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην προώθηση της εθνικής ενεργειακής πολιτικής.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, τα Υδροηλεκτρικά Έργα δεν είναι μόνο MW, αλλά είναι έργα πολλαπλού σκοπού, τα οποία ως τέτοια θα πρέπει να απολαμβάνουν ευρύτερα ευεργετήματα.
Στην περιοχή που επλήγη από την κακοκαιρία, απαιτείται να προχωρήσει άμεσα ο σχεδιασμός και οι ενέργειες για τα φράγματα:
- Μουζακίου (Π.Ε. Καρδίτσας – επί του ποταμού Πάμισου).
- Σκοπιάς (Π.Ε. Λάρισας – επί του ποταμού Ενιπέα).
- Τιτάνου (Π.Ε. Τρικάλων – επί του ποταμού Πηνειού).
- Πύλης (Π.Ε. Τρικάλων – επί του ποταμού Πάμισου).
- Νεοχωρίτη (Π.Ε. Τρικάλων – επί του ποταμού Πάμισου).
- Λίμνης (Π.Ε. Τρικάλων – επί του ποταμού Ληθαίου) – ολοκλήρωση.
Η διαχείριση των πλημμυρικών φαινομένων του Ιανού (2020) από το φράγμα Σμοκόβου αποτελεί άριστο παράδειγμα, έναντι του ίδιου φαινομένου στο Μουζάκι και παλαιότερου παρεμφερούς (1994).
Επιπλέον, το έργο της Συκιάς (στο οποίο απαιτείται να γίνει άμεσος και εκτεταμένος έλεγχος για το φράγμα, το πρόφραγμα και τη σήραγγα εκτροπής), δεδομένου ότι έχει μερικώς υδροηλεκτρική λειτουργία με παροχές προς τα κατάντη του Αχελώου ποταμού, θα πρέπει να αξιοποιηθεί ως προς το κομμάτι αυτό.
Πλέον, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η λογική της (φθηνής και γρήγορης) διοχέτευσης των πλημμυρικών παροχών προς τους κατάντη αποδέκτες, έναντι της συνδυαστικής δημιουργίας ταμιευτήρων, για τη μέγιστη και βέλτιστη δυνατή υποδοχή των πλημμυρικών παροχών.
Επίσης, απαιτείται αναθεώρηση του σχεδιασμού κατασκευής των νέων έργων (ή και τροποποίησης/βελτίωσης των υφισταμένων), με διαφορετικές περιόδους επαναφοράς και με τη λογική της αποφυγής επανάληψης των συνεπειών, στην πιθανότητα (ή μάλλον στην βεβαιότητα) επανάληψης του φαινομένου.
H αξιοποίηση/διαχείριση του νερού, του λευκού χρυσού μας, θα πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση, πολλώ δε μάλλον εφόσον ζούμε σε μεσογειακή χώρα, απειλούμενη από την κλιματική κρίση.
Επιπλέον, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι μεγάλες υδραυλικές υποδομές θα πρέπει να γίνουν με πρωτοβουλία του κράτους, χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα και εκτός της λογικής ΣΔΙΤ.
Η μακροπρόθεσμη προοπτική τέτοιων έργων, δυστυχώς τα καθιστά μη ελκυστικά για τους πολίτες, τους πολιτικούς και τον τεχνικό-επιχειρηματικό κόσμο, που κατά κανόνα προτιμούν άμεσα και απτά/ορατά αποτελέσματα.
Οι υλικές ζημιές καθιστούν αναγκαία την ολική αναθεώρηση του αναπτυξιακού-επενδυτικού και ηλεκτροπαραγωγικού μας σχεδιασμού.
Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές καθιστούν τα παραπάνω έργα άμεσα και επιτακτικά.
* Ο Παναγιώτης Μπουρμπουράκης είναι Διευθυντής Υδροηλεκτρικών Έργων της ΔΕΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΜΑΕ, Μέλος του ΔΣ Ελληνικού Συλλόγου Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων και Πρώην Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ
Πηγή: https://energypress.gr
